"Kelner, płacić!"

 

Czeskiego kina nie da się nie lubić, a gdyby ktoś stwierdził inaczej miałabym do tej osoby podejrzliwy stosunek. 

"Kelner, płacić!" w reżyserii Ladislava Smoljiaka  w pewnym sensie oddaje stwierdzenie "Czeski film". Co prawda motywacje i poczynania głównego bohatera są dla nas jasne. Tak, gdy przychodzi mi do określenia gatunku tego filmu mam zagwozdkę, bo nie jest to ani dramat(Na pewno nie  w tradycyjnym jego rozumieniu), ani komedia. 

"Kelner, płacić!" pozostaje swobodnym miszmaszem sięgającym akurat po to co uzna dla siebie za użyteczne. 

Zresztą i sama opowiadana przez niego historia nie pozostawia innego wyboru. 

Głównym bohaterem jest 40 letni Dalibor, będący po dwóch rozwodach, żyjący w trzecim małżeństwie i mający w życiu niezliczoną liczbę kochanek. Wesoło mu jednak nie jest, bo jak to sam określił z każdego małżeństwa, wychodził spłukany, a na dodatek nad głową zawsze wisiało mu widmo alimentów. 

Tak, więc pomimo młodzieńczych ambicji, i jakby się zdawało predyspozycji Dalibor nie ma nic i na nic nie może odłożyć, bo ciągle brakuje mu pieniędzy. Zmęczony tym stanem rzeczy postanawia zacząć chodzić po praskich restauracjach, udawać kelnera i odbierać należności za rachunki klientów, po czym wraz z gotówką znikać. 

Plan całkowicie absurdalny, ale w końcu to czeski film. 

Jak się możecie już domyśleć film Smoljiaka to opowieść kryzysie wieku średniego, niespełnionych ambicjach, niezadowoleniu z życia, choć posiada się to co najważniejsze. 

Przy czym ostatecznie reżyser zarówno nas poucza, jak i pociesza, że niezależnie od wszystkiego lepiej wieść biedne, ale uczciwe życie, bo prowadzenie kombinacji na wzór Dalibora prowadzi nas w jedno miejsce wraz z bogaczami, którym do niedawna zazdrościliśmy.