Niedawno, bo z miesiąc temu obchodziliśmy 76 rocznicę wyzwolenia obozu Auschwitz-Birkenau. Nie ma chyba bardziej stosownej daty, jak ta, aby zapoznać się jednym z najważniejszych utworów polskiej drugowojennej literatury, jakim są "Medaliony" Zofii Nałkowskiej.
Osiem krótkich i zwięzłych opowiadań, do cna wyssanych ze wszelkich emocji po krótce naświetlają skalę i poziom okrucieństwa niemieckich zbrodni na terenie Polski i to jaką wyrwę psychiczną w ludziach po sobie pozostawiły.
Nałkowska nie bawi się w ani heroizację, ani martyrologię, ani też emocjonalny ekshibicjonizm. Otóż te osiem opowiadań jest napisane zupełnie na zimno. Jakby narrator był nieludzkim bytem unoszącym się poza naszym światem, jedynie od czasu do czasu do niego zaglądając. I dla którego nasze tragedia zdają się być tak samo błahe, jak dla nas wspomnienie tego, co jedliśmy miesiąc temu na obiad.
I ten dziwny, jak pierwszy rzut oka zabieg jest największą siłą tych tekstów. Najlepiej uświadamiają nam żyjącym tyle lat po wojnie grozę tego czystego okrucieństwa, jaki się przez nasz kraj przetoczył.
8/10
Polecam Pasażerkę Zofii Posmysz, książka na faktach, napisała ją kobieta, była więźniarka Auschwitz. Wstrząsająca, na podstawie książki powstał film. Zdjęcia do filmu "Pasażerka" (reżyseria Andrzej Munk, w rolach głównych: Aleksandra Śląska, Anna Ciepielewska, Marek Walczewski. https://www.youtube.com/watch?v=q_-BrqT5NwU wywiad z panią Zofią. Pozdrawiam!
OdpowiedzUsuńCzy to jest ta książka, w której grupka chłopów przez pół dnia zastanawia się co zrobić z Żydówką, która uciekła z pociągu, a na koniec decydują się ją zastrzelić?
OdpowiedzUsuń