Jeżeli obudzona w środku nocy miałabym odpowiedzieć na pytanie kto jest moim ulubionym reżyserem, to zapewne odparłabym, że albo Visconti, albo właśnie Tarkowski.
Co prawda nie obejrzałam jeszcze wszystkich jego filmów, ale jednak jego twórczość w sposobie swojego wyrazu i wysoką, dość specyficzną wrażliwością w pełni mi odpowiada. Dlatego też, gdy przeglądając ofertę jednej z księgarń, na trafiłam na ten wywiad z Tarkowskim, nie mogłam go nie kupić.
Po tej lekturze moja sympatia do postaci Tarkowskiego znacząco wzrosła, bo okazało się, że poza tym, że robił świetne filmy, był także mądrym człowiekiem. Nie była to rzecz oczywista. Często wielki talent, wcale nie idzie w parze z mądrością. Przykładowo kiedyś o Tuwimie przeczytałam coś takiego, że dla niektórych ludzi go znających było nie do wyobrażenia, że osoba tak głupia, o tak miałkich zainteresowaniach była w stanie pisać tak dobre wiersze.
"Zwierciadło" ma ok. 120 stron, z czego znaczny kawałek to wstęp napisany po czasie przez autorów tego wywiadu. Pomimo tego właściwa część tej książki, czyli wywiad z Tarkowskim to prawdziwa wylęgarnia ciekawych myśli, wniosków czy trafnych spostrzeżeń na różne tematy. Przez co, to naprawdę interesująca lektura. Żal mi tylko trochę, że Jerzy Illg i Leonard Neuger nie mieli możliwości i czasu na lepsze przygotowanie się do niego, a także więcej czasu na rozmowę z samym Tarkowskim. Wtedy ten naprawdę dobry wywiad mógłby zamienić się w coś znacznie lepszego, mniej chaotycznego i co ważne dłuższego.
Wydaje mi się, że nawet osoby, które nie lubią Tarkowskie czy szerzej całego kina mogłyby wynieść coś wartościowego z tej góry półtoragodzinnej lektury. Autorzy, bowiem poruszają różne tematy, które dla nas ludzi z Europy Wschodniej (Czy też środkowo-wschodniej, jak kto woli), są szczególnie ważne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz