"Ekspozycja"

Autor: Remigiusz Mróz 

Liczba stron: 475

Liczba rozdziałów: 71

Cytat: "- No? Mów, Edmund. Masz jakąś koncepcję?- Być może.
- A ja być może noszę w dupie noże - odparł nadinspektor." 

Ocena: 9,5

Fabuła: Termin "ekspozycja" ma przynajmniej pięć znaczeń. Podobnie wieloznaczny jest każdy krok mordercy. Pewnego ranka turyści odkrywają na Giewoncie makabryczny widok – na ramionach krzyża powieszono nagiego mężczyznę. Wszystko wskazuje na to, że zabójca nie zostawił żadnych śladów.

Sprawę prowadzi niecieszący się dobrą opinią komisarz Wiktor Forst. Zanim tamtego ranka stanął na Giewoncie, wydawało mu się, że widział w życiu wszystko. Tropy, jakie odkryje wraz z dziennikarką Olgą Szrebską, doprowadzą go do dawno zapomnianych tajemnic… Winy z przeszłości nie dadzą o sobie zapomnieć. Okrutne zbrodnie muszą zostać odkupione.

"Ekspozycja" jest pierwszą książką zachwalanego pana Mroza, którą przeczytałam. Po zapoznaniu się z nią muszę przyznać, że rozumiem szum wokół jego książek.

Jak na kryminał przystało na tych niecałych 500 stronach wydarzyło się więcej niż w kilkunastu  książek innego gatunku.

Akcja pędzi na łeb na szyje kompletnie nie zwracają uwagę na słabe nerwy czytelników. Autor świetnie lawiruje między wątkami i scenami przyprawiając czytelnika o duszności.

Zbrodnia, jaką wymyślił Mróz jest uosobieniem tego, co powinno znajdywać się w kryminałach.

Okrucieństwo rozłożone na wiele płaszczyzn, które łączy historia z zemstą.

Zakończenie...

Tak wgniata w fotel.

Pod względem fabularnym nie mam nic do zarzucenia Mrozowi. Stworzył genialna, wielopoziomową historię, przy, której nie sposób się nudzić.

                                                                    2/2

Postacie: Forst to po prostu Forst. Jest typem faceta, w którym kochają się kobiety. Zabawny, czarujący, inteligenty, ale nie bez wad.
Bohater z krwi i kości, którego kocham całym sercem.

Olga jest też świetnie wykreowaną postacią. Jest silna, ale zdarza się jej łamać.
Mówiąc krótko ta postać zdecydowanie nie jest pretensjonalna.
Bardzo ją polubiłam.

Bohaterów pobocznych było niewielu i nie odegrali jakiejś ogromnej roli, ale muszę przyznać, że Mróz nie potraktował ich po macoszemu.

                                                            2/2

Styl pisania:  Ogólnie rzecz biorąc nie powinnam się czepiać niezbyt wyszukanego słownictwa, ponieważ kryminały nigdy nie słynęły z wyszukanego języka, jednak na obecnym etapie rozwoju czytelniczego wolę coś bardziej kunsztownego.

                                                            1,5/2

Oprawa wizualna: Okładka "Ekspozycji" trafiła na moją długą listę ulubieńców.
Kocham ciemniejsze kolory, zwłaszcza granatowy. To w połączeniu z pięknym górskim krajobrazem nie mogło nie skraść mojego serca.

                                                              2/2

Jak mi się podobało?: Jak się już wszyscy domyśliliście uległam powszechnej Mrozomanii. 
Niestety nie udało mi podczas ostatniej wizyty w bibliotece wypożyczyć "Przewieszenia":(
Zamiast tego czeka mnie spotkanie z panią Chyłką. 

Polecam sercem.

                                                    2/2